|
                
|
KOŚCIÓŁ
W 1435 roku
biskup płocki utworzył w Drozdowie parafię pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła
i św. Barbary.
Ziemię pod zabudowania kościelne,
gospodarstwo proboszcza i cmentarz ofiarował Stanisław z Zakliczewa.
Wybudował też kościół drewniany, który niestety spłonął w 1737 roku. Ten sam
los spotkał drugą świątynię w 1818 roku i trzecią ufundowaną przez Kazimierza
Godlewskigo spaloną w 1868 roku. Dopiero murowany kościół wzniesiony, według
projektu Witolda Lanciego przez Franciszka
Lutosławskiego, poświęcony w 1878 roku, zachował się do naszych
czasów. Jest to kościół neoromański z cegły, tynkowany, jednonawowy. Przy
południowo - wschodnim narożu stoi wysoka dzwonnica na rzucie kwadratu. W
głównym ołtarzu kościoła znajduje się obraz Wniebowzięcia N.M.Panny,
prawdopodobnie pędzla Wojciecha Gersona.
Kościół po wojnie był szereg razy
odnawiany sumptem parafian. Zmieniano wystrój wnętrza, zwłaszcza
prezbiterium, a także polichromie. Parafianie ufundowali witraże o motywach
kwiatowych według projektu A. Pągowskiego, oraz pokryli dach blachą
miedzianą.
Na tylnej ścianie nawy umieszczono tablice
upamiętniające osoby związane z Drozdowem, dwie z nich dotyczą Lutosławskich:
Mariana i Józefa, rozstrzelanych w Moskwie w
1918 r., oraz tych, którzy zginęli w czasie II wojny światowej, tj. Henryka, zmarłego w łagrze na
Kołymie i Bogdana - ofiary
Oświęcimia; duża tablica poświęcona jest pamięci żołnierzy AK, placówki
Drozdowo, poległych za Wolną Polskę w latach 1940-1945; jest tu również
epitafium Romana Dmowskiego, który spędził
w Drozdowie ostatnie pół roku swego życia i tu umarł.
Plebanię, zbudowaną w 1895 r. zapewne według projektu W. Lanciego, w latach
1999-2000 poddano remontowi kapitalnemu.
|
